Opdrachtgever: SZW, Afdeling Werk aan Uitvoering. En Maryam El Rahmouni [Andersson Elffers Felix] Dag van de Publieke Dienstverlening 2025, Den Haag Een verhaal in 20 minuten, voorbereid in maanden Soms zit het in een klein vakje. Een kruisje op een formulier. Een verkeerd geïnterpreteerd stroomdiagram. In de voorstelling 'Laat me niet alleen' , die we speelden tijdens de Dag van de Publieke Dienstverlening, brachten we zo’n moment tot leven. Een persoonlijke vergissing met grote gevolgen. Voor inkomen, voor zorg, voor afscheid. De aanvraag kwam maanden geleden binnen. Daarna: veel overleg, veel versies, veel ogen. Omdat het niet alleen moest kloppen qua inhoud, maar ook qua toon. Uiteindelijk stonden we er: Jochanan, Anouk en Bert. Twintig minuten. Op het scherpst van de snede. Waar het over ging: Een vrouw – Ans – maakt per ongeluk een foute keuze op een AOW-formulier van de SVB. Haar man Henk, opgenomen in een verpleeghuis wegens dementie, wordt daardoor ‘alleenstaand’ geregistreerd. Met terugwerkende kracht. Dit verandert hun inkomenssituatie ingrijpend. Wat volgt is een kettingreactie: hogere zorgbijdrage via het CAK; terugvorderingen van toeslagen via de Belastingdienst; verwarring bij SVB; onbegrip bij de burger. En intussen raakt Ans haar overzicht kwijt. En, langzaam, haar man. De kracht van theater We speelden deze casus live, tijdens een ochtendprogramma vol sprekers, beleidsmakers en dienstverleners. Niet om te entertainen, maar om iets zichtbaar te maken dat in tabellen niet past. We zagen hoofden zakken. Handen op schoot. Soms: een diepe zucht. Een van de aanwezigen zei na afloop: “Dit raakte me echt. Hoe mensen in kwetsbare situaties verdwalen in een wirwar van regels, instanties en goedbedoelde hulp.” En dat was precies de bedoeling. Dit is waar wij het voor doen Theater kan geen wetten herschrijven. Maar het kan wel laten zien wat er misgaat als systemen botsen met mensen. [...]